شاید در مواردی پاسخ به این سوال ساده باشد. عوامل مختلفی در کاهش طول عمر خازن دائمی دخیل هستند که در ادامه مورد بررسی قرار گرفته­اند.

زمان: همه خازنها برای عمر مشخصی طراحی شده­اند عوامل مختلفی می­توانند این عمر را کاهش و یا افزایش دهند. اما هنگامی که عمر خازن افزایش می یابد از داخل عملکرد آن کاهش می­یابد و به مرور ظرفیت خازنی خود را از دست می­دهد.

دما: تجاوز از محدوده دمایی که خازن برای کارکرد در آن محدوده طراحی شده است. طول عمر آن را کاهش می­دهد. در حالت کلی، موتورهایی که در محیط­های داغ کار می­کنند و یا در محیط­های با تهویه کم مورد استفاده قرار می­گیرند. طول عمر خازن به میزان قابل توجهی کاهش می­یابد با بهبود خنک سازی موتور و خازن می­توان طول عمر خازن را افزایش داد. الکتروموتور ضد انفجار
جریان: خرابی موتور باعث اضافه بار خازن می­شود. این مورد معوملا به ندرت رخ می­دهد. در حالتی که موتور به صورت جزیی و یا کلی در سیم پیچها دچار آسیب شود. یا موتور متحمل اضافه بار گردد جریان افزایش یافته که این هم در جای خود بر عمر خازن تاثیر می­گذارد.
ولتاژ: این عامل به تنهایی در کاهش طول عمر خازن اثر نمایی دارد. ولتاژ روی خازن دائم کار نباید از ولتاژ نامی درج شده بر روی آن تجاوز کند. برای مثال اگر اجازه دهیم خازنی با مقدار نامی ۴۴۰ ولت در ۴۵۰ ولت کار کند ممکن است عمر خازن تا ۲۰% کاهش یابد. در ۴۶۰ ولت عمر خازن ۵۰% و در ۴۷۰ ولت ۷۵% طول عمر خازن کاهش می­یابد. و به همین منوال ادامه می­یابد. و با کار کردن خازن در ولتاژی کمتر از ولتاژ نامی آن می­توان طول عمر خازن را افزایش داد.