اولين بار صنعت توليد همزمان برق، گرما وسرما يا cogeneration در سال 1880 در اروپا و آمريكا ديده شده است، كه اين صنعت بزودی توسعه يافت بدين صورت كه كارخانجات و صنايع پی بردند كه می توانند از بخار خروجی ديگهای زغال سنگی و ژنراتورهای توربين بخار، استفاده نمايند. بدين ترتيب تا سال1900، 58% صنايع نيرو گاهی به اين سيستم مجهز شدند.

ولی با سازماندهی شدن توليد برق توسط شبكه های سراری توزيع الكتريسته و بوجود آمدن نيروگاههای متمركز ودر نتيجه كاهش قيمت برق، اين صنعت دچار يك رشد نزولی شد. ژنراتور استمفورد

به هر حال بسياری از صنايع مختلف كه نياز الكتريكی خود راشخصا تامين می نمودند اين كار را متوقف و شروع به خريداری الكتريسيته و استفاده از شبكه های توزيع برق سراسری كردند. بنابراين استفاده از تكنولوژی توليد همزمان تا سال 1950 به مقدار 15% كل ظرفيت توليدی و در پی آن تا سال 1974 اين مقدار به 5% كاهش پيدا كرد. دلايلی كه باعث كاهش رشد اين صنعت شد به قرار زير است:

رشد افزايش توليد توان الكتريكی (الكتريسته) به صوت منظم و پيوسته.
قيمت پايين انرژی كه در صد كوچكی ازهزينه های صنايع و كارخانجات را دربرداشت.
توسعه تكنولوژی مانند آنچه درصنعت بويلرها بوجود آمد.
قابليت دسترسی فراوان به سوخت مايع يا گازی به قيمت پايين.
بعد از سال 1973 تمايل به استفاده از اين سيستم زياد شد، زيرا قيمت سوخت بطور خطرناكی افزايش پيدا كرد. درنتيجه با افزايش بهای سوخت و پديد آمدن بحث سوخت جايگزين، فاكتور راندمان نمود بسياری پيدا كرد. از آنطرف علاوه بر كاهش مصرف سوخت توسط اين سيستم ، كاهش آلودگی بسياری را بر داشت. به همين دلايل دولتهای اروپايی و امريكايی و حتی ژاپن قوانينی براي افزايش استفاده از صنعت Cogeneration وضع نمودند. امروزه اين شاخه از تكنولوژی نه تنها درصنعت، بلكه در بخش های ديگر نيز نفوذ كرده است. مطالعات، تحقيقات و تعريف پروژه های عظيم در 25ساله اخير، اين صنعت را به حد كمال رسانده است. 

منبع: گرین پاور