همانطوری كه می‌دانیم موتور در شرایط دائم كار، با داغ شدن سطح اجزا همراه است، بنابراین هدایت گرمای حاصل از تشعشع به اطراف باید بوسیله یك سیستم تهویه مناسب صورت گیرد.

دمای اتاق موتور:
حتی تحت شرایط بحرانی دمای اتاق موتور نباید از 70⁰c تجاوز كند. این افزایش دما باعث آسیب رساندن به اجزاء سیستم مانند لرزه ‌گیرها، استارت، ژنراتور و… خواهد شد. حتی‌الامكان دمای اتاق موتور باید زیر 50⁰c نگه داشته شود. با نصب فن تهویه می‌توان به ماگزیمم دمای مجاز 45⁰c رسید. اختلاف دمای بین ورودی به فیلترها و دمای محیط باید مساوی و یا كمتر از 15⁰c باشد. بالا رفتن دمای هوای ورودی و سوخت به پایین آمدن قدرت موتور منجر می‌شود. ژنراتور استمفورد

دفع حرارت تشعشعی از موتور:
بسته به نوع موتور، حرارت تشعشعی تقریباً به میزان %5 قدرت خروجی موتور است. اگر انباره اگزوز یا لوله‌های طولانی اگزوز در اتاق موتور نصب شده باشد دمای اتاق موتور در شرایط بحرانی قرار خواهد گرفت. این تجهیزات باید توسط عایقهای ضد‌آتش كاملاً پوشیده شود.
در موتورهایی كه دارای فن و رادیاتور می‌باشند، حرارت توسط جریان هوای تولید شده توسط فن دفع می‌شود. یك سیستم تهویه اجباری برای هدایت حرارت تشعشعی به اطراف در اتاق موتور توصیه می‌شود. تهویه هوا باید به دو صورت وارد كردن هوای تازه و مكش هوای داخل اتاق باشد. هواكشها، هوای تازه را از بیرون به داخل موتور هدایت می‌كنند.. هوای گرم تولید شده در اتاق به سمت اریفیس یا خروجی به طرف بالا حركت می‌كند. باید توجه شود كه ورودی هوای تازه در مكانی دورتر از خروجی هوای داغ قرار گیرد تا از گردش هوا جلوگیری شود. هوای مورد نیاز جهت هدایت گرمای تشعشعی موتور به بیرون، به طریق زیر محاسبه می‌شود: