تحریک ژنراتور

کارایی و مزیتهای فنی ماشینهای سنکرون بویژه در قدرتهای بالا امری ثابت شده است. برای داشتن یک گشتاور الکترومغناطیسی ثابت و بدون ریپل ، داشتن یک میدان مغناطیسی گردان متناسب با سرعت موتور الزامی است که تنها با تحریک dc روتور امکان پذیر است. در ماشینهای سنکرون با تحریک dc متوسط گشتاور الکترومغناطیسی غیر صفر تنها در سرعت سنکرون امکان پذیر است، بنابراین چنین سیستمی برای تضمین فرکانس خروجی ثابت و پایدار ایده آل است. البته انواعی از ماشینهای مخصوص که در آنها سیم پیچی تحریک منصوب روی روتور با ولتاژ متناوب تحریک می شوند نیز موجود است. در مبدلهای فرکانس ولتاژ متناوب ورودی به روتور اعمال و فرکانس ولتاژ خروجی روی استاتور مضربی از فرکانس ورودی و لغزش میدان گردان و روتور در حال چرخش است. در موتورهای شراک سیم پیچی روتور به جای اتصال کوتاه شدن با یک ولتاژ سه فاز تغذیه می شود. ژنراتور استمفورد

بطور کلی ژنراتورهای القایی بر خلاف ژنراتورهای سنکرون شامل واحد تحریک فاقد منبع تولید میدان مغناطیسی هستند. در ژنراتورهای متصل به شبکه، شبکه با تزریق توان راکتیو به ژنراتور این وظیفه را بعهده می گیرند، اما همین موضوع علاوه بر تحمیل بار اضافی به شبکه ولتاژ خروجی ژنراتور را تابعی از اندوکتانس خط انتقال متصل به واحد می نماید. بدین منظور در اینگونه واحدها برای جبران سازی توان راکتیو بسته به فیکس بودن سرعت ( لغزش) و یا متغیر بودن آن از خازن های استاتیک، جرانسازهای نیمه هادی یا موتورهای سنکرون بهره می گیرند.
مقدار مطلوب خازن به پارامترهاایی نظیر مشخصات امپدانس شبکه ، رگولاسیون مطلوب ولتاژ و درصد لغزش ارتباط می یابد.