ایده های پایه ای موتورهای آسنکرون در اواخر دهه 1880 توسط نیکولا تسلا پی ریزی شد ، او در سال 1888 این ایده ها را به ثبت رساند . در آن زمان او مقاله ای در انستیتوی آمریکایی مهندسین برق ) AIEE که فعلا IEEE شده است ) ارائه داد و در آن اصول اساسی موتورهای آسنکرون سیم پیچی شده را به همراه ایده های مربوط به دو موتور AC مهم دیگر – موتور سنکرون و موتور رلوکتانسی – مطرح کرد . گرچه ایده اساسی موتورهای آسنکرون در سال 1888 تشریح شده ، ولی چنین موتوری به شکل امروزی ساخته نشد ، ابتدا یک موتورهای پیشرفت های سریع وجود داشت و به دنبال آن یک رشته بهبودهای تدریجی که تا امروز ادامه یافته است . موتورهای آسنکرون در بین سال های 1888 تا 1895 شکل مدرن خود را پیدا کرد . در این مدت از منابع تغذیه دو فاز و سه فاز برای ایجاد میدان مغناطیسی دوار در موتور استفاده می شد ، سیم پیچ های استاتور توزیع شده به وجود آمد و روتور قفس سنجابی معرفی شد . در سال 1896 موتورهای آسنکرون سه فاز کامل و عملی به صورت تجاری در دسترس قرار گرفت . از آن سال تا اوائل دهد 1970 کیفیت فولادها ، روش های ریخته گری ، عایق سازی و جنبه های ساختمانی مورد استفاده در موتورهای آسنکرون مرتب روبه بهبود داشت . این روند به ساخت موتورهای کوچکتر ( به ازاء توان مشخص ) انجامید و صرفه جویی عمده ای در هزینه های ساخت را میسر کرد . در واقع یک موتور 100 اسب بخار امروزی از لحاظ اندازه فیزیکی با یک موتور 5,7 اسب بخار سال 1897 برابر است . ولی بهبودها در طراحی موتورهای آسنکرون لزوما به بهبود بازده کاری موتور منجر نشد . کوشش اصلی طراحی متوجه کاهش هزینه مواد مصرفی بود ، نه در جهت افزایش بازده . دلیل این جهت گیری ارزانی فوق العاده نیروی برق بود که باعث می شد معیار اصلی خریدار موتور ، قیمت آن باشد. از وقتی که افزایش چشم گیر قیمت نفت در سال 1973 شروع شد ، هزینه های کاری ماشین ها مهم و مهمتر شدند و هزینه خرید و نصب اهمیتی کمتر یافت . در نتیجه این روند تاکید بر روی بازده موتور قرار گرفت ، هم از لحاظ طراح و هم از لحاظ مصرف کننده نهایی . الکتروموتور زیمنس